ในโลกที่ อุตสาหกรรมก้าวหน้า เทคโนโลยีก้าวไกล เราได้ผลิตสิ่งต่างๆ ออกมามากมาย หันไปทางไหน เราก็เห็นรถยนต์ที่คล้ายกัน วิ่งกันอย่างคราคร่ำบนถนน เราเห็นคนใช้โทรศัพท์มือถือรุ่นต่างๆ มีคอมพิวเตอร์ มี Tablet PC ฯลฯ ที่ดูจะคล้ายกันเสียเป็นส่วนใหญ่ เรากำหนดคุณลักษณะและพัฒนาเทคโนโลยีเหล่านี้ออกมา เพื่อจำหน่ายใช้สอยกันเกลื่อนไปหมด และที่น่าสนใจมากไปกว่านั้นก็คือ เราผลิตมนุษย์ให้เป็นหุ่นยนต์ด้วย! จริงหรือไม่นั้น ดูได้จากหลักสูตรที่จัดให้เด็กๆ ได้เรียน วิธีการสอน การประเมินและการวัดผล เรากำหนดคุณลักษณะที่เราต้องการให้กับเด็กๆ และเด็กส่วนใหญ่ก็เป็นไปตามนั้น เป็นหุ่นยนต์ที่มีประสิทธิภาพ มีความจำดี ฉลาด แต่ขาดความเป็นมนุษย์!

มนุษย์เกิดมาพร้อมกับเชาวน์ปัญญา และสามารถพัฒนาเชาวน์ปัญญาขึ้นได้ แต่สังคมกลับขัดขวางการพัฒนาเชาวน์ปัญญาของมนุษย์ ไม่เคารพในความเป็นปัจเจกบุคคล แล้วเปลี่ยนมนุษย์ให้เป็นหุ่นยนต์แทน ด้วยการป้อนคำสั่งต่างๆ มากมาย ตั้งค่าลักษณะต่างๆ ที่ต้องการ ทั้งๆ ที่สิ่งเหล่านั้นอาจจะไม่ใช่ลักษณะที่แท้จริงของคนคนนั้นก็เป็นได้ เราผลิตมนุษย์ที่มี “ความรู้” มี “ความจำ” แต่เราไม่ได้พัฒนาเชาวน์ปัญญาอันจะนำามาซึ่งการเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ มีลักษณะเฉพาะ และเป็นตัวของตัวเองอย่างแท้จริง

“เชาวน์ปัญญา” (Intelligence) เล่มนี้ OSHO ได้เปิดทัศนะให้กับผู้อ่านด้วยการปลุกให้ “ตื่น”...ตื่นจากความรู้ ตื่นจากการเป็นเพียงหุ่นยนต์ในร่างมนุษย์ ให้กลายมาเป็นมนุษย์ที่มีเชาวน์ปัญญาอย่างแท้จริง ด้วยวิธีที่เป็นธรรมชาติ นั่นคือ “จงเป็นในสิ่งที่ท่านเป็น”

เราสามารถเป็นตัวเราเอง มีความเบิกบาน มีความสวยงามในตัวเอง ไม่จำเป็นที่เราต้องเป็น “คนอื่น” ไม่จำเป็นที่เราต้องเป็นแบบใครๆ ที่สังคมนิยามว่า “ดี” หรือ “เก่ง”...เราไม่จำเป็นต้องเป็นมนุษย์หุ่นยนต์แต่อย่างใด